Bir varmış, bir yokmuş. Bir ormanda kurtla eşek tartışmış. Eşek demiş ki, "Bu ot mavi!" Kurt, öfkelenmiş: "Hayır, o ot yeşil!" Bu tartışma uzamış da uzamış. Nihayet aslana gitmişler, ormanın hakimi ne derse odur diye.
Aslan, heybetli tahtında otururken kurt derdini anlatmış:
"Efendim, bu eşek ısrarla otun mavi olduğunu söylüyor. Ben de doğrusunu, yani yeşil olduğunu anlatmaya çalışıyorum."
Aslan bir süre sessizce bakmış, sonra kükrer gibi konuşmuş:
"Kurda bir ay konuşma cezası! Çünkü bir eşekle tartışacak kadar akılsız."
Kurt şok! Kocaman yelesiyle adalet dağıtan aslan, otun rengine dair bir hüküm vermemiş, ama kurdu cezalandırmıştı. Kurt, eşekle muhatap olduğu için suçlu bulunmuştu. "O ot yeşildi," diye tekrar içinden geçirdi. Ama bir şey diyemedi. Cezasını sessizce çekmeye razı oldu.
Eşek ise keyiften dört köşe oldu. Koştu, otun gerçekten mavi olduğuna inandığı için değil; bir kurtla tartışıp galip çıktığını zannettiği için.
Şimdi gelelim hikâyenin trajikomik kısmına...
Biliyor musunuz, bu hikâyenin kahramanları aslında hepimiziz. Kurt; haklılığını ispat etmek için vakit ve enerji harcayan kişi. Eşek; cehaletini inatla savunan ve sonunda haklı (!) çıkan taraf. Aslan ise... ah, o aslan! Ormanda düzeni sağlamak uğruna, haklıdan çok "mantıklı davrananı" ödüllendiriyor.
Etrafınıza bir bakın. Kaç tane kurt gördünüz, sürekli eşeklerle tartışan? Kaç tane eşek gördünüz, "ben haklıyım" diye naralar atan? Aslanlar da cabası! Onlar ki, herkesin ağzına bir parmak bal çalarken, işin özünü kaçırıyor.
Kurtların derdi haklı olmak, eşeklerin derdi ise kazanmak. Oysa asıl mesele ne otun rengi, ne de tartışmanın sonucu. Asıl mesele, bir kurtla bir eşeğin neden aynı masaya oturduğudur. İşte trajikomedi burada başlıyor: Neden hala eşeklerle tartışıyoruz?
Bir düşünün, kurtlar! Haklı olmak mı daha önemli, yoksa enerjinizi boşa harcamamak mı? Ve siz, eşekler! İnadınızla, yanlışı haklı çıkarma gayretinizle ne kadar uzağa gidebilirsiniz?
Velhasıl kelam, bu hikâyeden çıkarılacak ders şudur:
Haklı olmak kadar, kiminle tartıştığını bilmek de önemlidir. Çünkü bazen kazanan olmak, kaybetmekten beter bir durumdur.
Eşeğe gelince... bırakın, otun mavi olduğuna inanmaya devam etsin. Asıl mesele, kurtların buna cevap vermemeyi öğrenmesidir.
Son bir söz: Orman aslanla değil, akıllı kurtlarla güzelleşir. Ama unutmayın, eşekler her zaman mavi ot bulur!
*Aydın Mertayak*
