Kayabaşı köyünden İlyas’ın kızı Şahsene Teyze kalender gönüllü bir Karaderelidir.
Aynı köyden Salih Aycibin ile evlendi. 1959 yılında inşaatçılık yapan kocasının yanına, İstanbul’a gitti.
Üç sene Mecidiyeköy’de oturduktan sonra Çeliktepe’ye taşındılar.
Eşi inşaatçılık yaparken kendisi de köydeki alışkanlığın devamı olarak inek beslemeye devam etmiştir. O yıllarda pek de kalabalık olmayan bu semtte yirmi iki sene boyunca inek besledi.
Yaşı kemale eren Şahsene Teyze ölümünden sonra amel defterine sevap yazılması için sadaka-i cariye işlemeyi düşünmüştü. Bunun için kocasından kendisine intikal eden ve ihtiyacı olmayan iki dairesini bir hayır kurumuna hibe etmeye karar verdi.
Bu sırada bir vesileyle kendisini ziyaret eden Kalkandere Vakfı yöneticilerinden İbrahim Eyüboğlu, Mustafa Eminoğlu, Harun Uzun ve Süleyman Uçar Kalkandere Vakfı’nın faaliyetlerinden ve ihtiyaç sahibi öğrencilere verdiği burslardan bahsetti.
Şahsene Teyze’nin istediği de tam olarak bu doğrultuda bir hayır işlemekti. Kendisi köy şartlarında okuyamamıştı ama memleketinin çocuklarının okuyup yetişmesi için onlara katkı sağlama fırsatı önüne gelmişti.
Bu düşünceyle Mart 2005’de gönül hoşnutluğu ile iki dairesini Kalkandere Vakfı’na hibe etti. Vakıf yöneticilerine “Vasiyetnamem ve Arzularımdır” başlığıyla yazdırdığı metinde şöyle der;
“Amacım doğmuş bulunduğum ve fakat zamanın şartları gereği okuma imkânı bulamadığım memleketimin evlatlarının ve bilhassa kızlarının okutulması, başarılı ve ihtiyaçlı olanlara hibe etmiş bulunduğum dairelerin gelirlerinden karşılıksız burslar verilmesi ve destek sağlanmasıdır. Bu konu ile ilgili olarak adıma “bir burs fonu” oluşturulması isteğimdir.
Bu daireler ile ilgili tasarruflar ve burslar konularında Av. İbrahim Eyüboğlu ile Mustafa Eminoğlu’nun görüş ve rızasının alınması bir başka dileğimdir.
Hayırlı hizmetler verdiğine inandığım vakfın başarılı çalışmalarının devamını arzuluyor, bu vasiyetname hükümlerini uygulayanlara, bu hizmetlere yardımcı olanlara Allah’tan sağlık ve mutluluklar diliyorum.”
