Soğuk duvarların ardında "Üşüyorum" dediğinde kimse yoktu yanında...
Ve "Üşüyorum" dediğinde dağların tepesinde, bir el seni dondurmaya sanki yemin etmişti...
Oysa üşüyor zannettikleri yerde ruhun,
Yüceler Yücesine varmakta,
Öyle sıcaktı ki;
ŞEHADETİNLE kavruluyordu yürekler...
Heyhat,
gidişinin ardından anlaşılman gerekmiş demek!
Yaşarken anlaşılmayanlar gibi, gidişinde buluştu akıllar, gidişinde buluştu seni anlamak...
Ruhun şâd olsun!
