Güneş doğmadan önce horozların ötüşü, doğanın ritmine uyum sağlama çabalarının bir sembolüdür. Fakat bazen bu ötüşler, sadece horozların kendi algılayışlarına dayalı bir yanılgının ifadesi olabilir. Aslında, kimileri için bu sabah seremonisi, gecenin bitişini ve günün başlangıcını müjdeleyen bir davet gibi görünse de, bu ötüşlerin ardında çok daha derin bir anlam yatıyor olabilir.
Horozların ötüşünü, günlük yaşamımızın bir metaforu olarak ele alalım.
Günümüzde birçok insan, başarıyı ve mutluluğu, dışsal faktörlere ve başkalarının onayına bağlı olarak tanımlar. Başarıyı kendi katkılarından ziyade, dışarıdan gelen ödüllerle ölçerler. Aynı horozun, ötüşünü güneşin doğmasına bağlaması gibi, insanlar da kendi değerlerini başkalarının tepkileri üzerinden belirlemeye çalışır.
Bu durum, modern toplumun bir yansımasıdır. Sosyal medya çağında, kaç beğeni aldığımız, kaç takipçimiz olduğu gibi ölçütler, bizim kendimizi değerlendirme biçimimizi etkiliyor.
Ancak bu, kendi içsel değerlerimizi ve potansiyelimizi göz ardı ettiğimiz anlamına gelebilir. Tıpkı horozun, kendi ötüşünün güneşi doğurduğuna inanması gibi, biz de kendi yeteneklerimizin ve başarılarımızın, sadece dış etkenlere bağlı olduğunu düşünebiliriz.
Gerçek başarı ve mutluluk, kendi içimizde bulduğumuz ve geliştirdiğimiz değerlerle ilgilidir.
Dış dünyadan gelen onay ve takdir elbette önemli olabilir, ancak bu, bizim içsel yolculuğumuzu ve gelişimimizi gölgede bırakmamalıdır.
Kendi yeteneklerimize, değerlerimize ve hedeflerimize odaklandığımızda, dış etkenlerin üzerimizdeki etkisi azalır. Kendi kendimizin horozu olduğumuzda, kendi güneşimizin doğuşunu müjdeleyebiliriz.
Bu noktada, toplumsal olarak da bir değerlendirme yapabiliriz.
Eğitim sistemimizden iş dünyasına, siyasetten sanata kadar birçok alanda, dış başarı kriterlerine fazla önem veriyoruz.
Oysa ki, bireylerin içsel potansiyellerini keşfetmeleri ve bu potansiyeli geliştirmeleri, uzun vadede daha sürdürülebilir bir başarı getirebilir.
Kendi kendimize yetebilen, kendi değerlerimizi yaratabilen bireyler olarak, toplumsal anlamda da daha güçlü ve dayanıklı bir yapı oluşturabiliriz.
Sonuç olarak, horozların ötüşü ve güneşin doğuşu arasındaki ilişkiyi yeniden değerlendirdiğimizde, kendi değerimizi ve başarımızı nasıl tanımladığımızı da sorgulamalıyız.
Kendi içsel güneşimiz, dışarıdan gelen onaylara bağlı olmadan da parlayabilir. Bu, sadece bireysel bir aydınlanma değil, aynı zamanda toplumsal bir dönüşümün de anahtarı olabilir.
Aydın Mertayak