Gazze’de Özgürlüğün Şafağı Söküyor

Bir yer düşünün; güneşi var ama ışığı yok, denizi var ama dalgası yok. İşte Gazze! Adı var, kendisi yok. Gazze’nin halini anlatmak için destanlara gerek yok; biraz vicdan, biraz da akıl yetiyor. Ancak ne vicdan kalmış, ne de akıl!

Gazze, yıllardır dünyanın vicdan terazisini bozdu. "Özgürlük, eşitlik, insanlık!" diye naralar atan medeniyetler, Gazze söz konusu olunca kafalarını kuma gömüyor. Hani insan hakları? Hani barış? Hani insanlık? İnsanlık mı? O, pasaport kuyruğunda bekliyor; Gazze’ye uğramaz!

Bu topraklarda umut, demirin soğukluğunu sever. Çocuklar, düşlerine ablukalar örülmüş ama yine de gülüyor. Kadınlar, bir elinde ekmek, diğerinde sabır taşıyla hayata tutunuyor. Ya gençler? Onlar, tarih kitaplarına sığmayacak kadar büyük hikâyeler yazıyor. Gazze’de herkes kahraman; ama kimse bunun farkında değil!

Karanlığın ortasında bir mum yakıyor Gazze. Ne kadar küçük olursa olsun, o mumun ışığı bile dünyanın yüzüne kara çalmaya yetiyor. Abluka mı? Bomba mı? Yıkım mı? Gazze halkı için bunlar sadece kelime. Çünkü onlar, acıyı yoğurup direnç yapmayı öğrenmiş. Tencerede taş kaynatan annenin, yarına dair umudunu pişirdiği yer burası.

Ama işte, özgürlüğün şafağı kolay sökmüyor. Düşünsenize, bir halk var; hem deniz kenarında yaşıyor hem de nefes almak için rüzgâr bekliyor. Bu ne yaman çelişki! Ama Gazze halkı çelişkilere alışkın; onların sabrı, dünyanın tahammülünden büyük.

Ey insanlık! Gazze’yi gör, duy, anla! Onların karanlığı bizim utancımız. Bir halk, yalnızca yaşamak istiyor. Öyle büyük bir şey de istemiyorlar. Sadece yaşamak! Hani şu bizim sıradan saydığımız, kanıksadığımız, üstüne kahve içip tartıştığımız yaşam.

Unutmayın, Gazze’de özgürlüğün şafağı bir gün mutlaka sökecek. Çünkü bu halk, güneşin doğmasına bile direnenlerden daha güçlü. Biz mi? Biz sadece seyrediyoruz. Ama seyirci kalmayalım. En azından bir kibrit çakalım. Kim bilir, belki o kibritle özgürlüğün şafağını tutuştururuz.

Aydın Mertayak, Gazze’ye şöyle sesleniyor: "Vallahi siz insanlık dersi veriyorsunuz ama kimse sınıfta oturmuyor. Sabredin, şafak yakındır. Biz de elimizi taşın altına koyarsak, o taş yerinden oynar. Yoksa, hepimiz Gazze oluruz!"

Aydın Mertayak